Werkdag

Heden morgen wat gefilmd onderweg, kunnen ze thuis het stadleven zien en hoe het is om hier over te steken. Tja 's ochtend is dat nog wel te doen, maar 's avonds is het soms net Russich roulette. Gelukkig kunnen ze dan door het vele verkeer niet hard rijden, maar een bumper kan hard aankomen. De volgende keer neem ik ookoordoppen mee,je wordt gek van dat getuter. Ik kan me niet voorstellen dat er nog iemand er zich wat van aantrekt.Ik liepeven later in een rustige straat en ja hoor tuuuut, ik keek achterom. Naar wie zou hij nu weer getoeterd hebben, geen tegenligger, geen hondof koe alleen ik die op straat liep met naatst mee zeker 5 meter ruimte. Dat tataatje van hem kon er zelf overdwarslangs. Over koeien gesproken, nadat ik mijn tas op het kantoor had gebracht even naar de kapper gelopen om te kijken of hij vandaag wel open was, shit weer niet. Kwam ikeen klein braak liggend stuk land tegen. Hier stonden een aantal koeien ieder aan zijn eigen touwtje. Goh, vroeger liepen ze gewoon los en scheten ze de hele stad vol. Zelf in old city zag ik ze niet, hoewel ik toen wel in de moslim area liep en voor een moslim is het geen heilig dier. Het barst hier wel van de honden, het lijkt me inteelt want ze zijn allemaal van het zelfde soort.

Op de terugweg, nog wat gefilmd en toen ik een bruiloft aan het filmen was nodigden ze me uit. Ach een biertje na mijn werk kan er wel in, maar ja een ieder weet ondertussen dat ze hier de stad zo goed als droog gelegd hebben. Geen bier dus, wel een vent met een put op zijn kop vol met bloemen en helemaal in trans voor een altaar. Of ik even wilde knielen voor het altaar of die pot op me kop wilde. Ik moet ze nageven, ze gaan hier wel ver in hun goedsdienst

Zo errie deze is wat korter, toch?

Correctie

Kleine correctie op wat gisteren is geplaatst. Het gaat weer redelijk met de duitser, dit stond in de krant, maar het dodental is uitgelopen naar 10. Veel zou je zeggen, maar ik las ook in de krant dat dagelijk ongeveer 450 mensen zelfmoord plegen. 20% is boer en ongeveer 950 doden door ongevallen waarvan 2/3 in het verkeer. Ook veel, maar er leven hier wel meer dan 1 miljard mensen.

India 2011

India Januari 2011

Voor de derde keer aangekomen in Ahmedabad. Omdat je er nu vaker ben geweest zie je heel goed de veranderingen in deze stad. Deze zullen waarschijnlijk niet veel verschillen van de rest van India. Klein verschil, Guljarat de provincie waar ik kom kent de snelst groeiende economie. Om dat nog verder te bevorderen wordt er bijna 500 miljoen dollar gepompt in deze provincie. Overal zie je dat ze bezig zijn aan de infrastructuur. Audi en BMW doen goede zaken hier. De straten worden schoner, alleen de lucht wordt wel stoffiger in de kleine straatjes. Hier wordt niet machinaal geveegd, maar door een met monddoek gehulde persoon met een roede. De etensstalletjes dekken snel hun pannen af met een doek die waarschijnlijk meer bacterien bevat dat dat beetje stof wat dat vegen produceerd.

Nadat Pankaj me opgehaald had van de luchthaven, zijn we een wandeling langs de boulevard gemaakt. Als dit megaproject klaar is, hebben ze hier een over een lengte van wel 10km aan beide zijde van de rivier een fantastiche boulevard. Een van de projecten om meer toeristen naar de stad te lokken. Waar ik er trouwens nu in 2 dagen meer van heb gezien dan de afgelopen 2 keer. Omdat ik tussen punt van opstaan voor vertrek tot aankomst in hotel van de 45 uur er maar 20 minuten heb geslapen heb ik pankaj snel de groeten gedaan. Had niet zoveel zin om weer van alles te moeten proeven wat hij lekker vindt en ik niet ( zachtjes uitgedrukt ). Het wend echt niet al dat indopen van slap deegbrood in ondefinieerbare brouwsels. Dus zelf naar een italiaan gegaan, maar ook hier is alles vegetarisch en ook hier laten ze weten aan je smaakpupillen wat pepers zijn.

Zaterdag 15 Januari zou Pankaj me ophalen om met hem de gehele dag naar het kyte-festival te gaan. Afin, afgesproken om 09.00 uur om te vertrekken. Voor de zoveelste keer bleek het IndianTime te zijn. Dat houdt in, neem een marge van + 2 uur en je zit wel goed. Om 10.45 uur belde hij dat hij er binnen 10 minuten aankwam, na 30 indische minuten arriveerde hij. Plan was wel gewijzigd, mijn contactpersoon voor een van de projecten waar ik voor zou komen vliegt dinsdag naar Singapore en komt pas de 28e 's avonds terug. Met een beetje geluk kan ik hem dan op de luchthaven in Mumbai nog de hand schudden. Deze persoon kon dus alleen vandaag en maandagmiddag. Na een fantastich gesprek dan toch rond 15.00 uur wat lunchen en naar het huis van Pankaj zijn broer. Hij heeft een appartement waarop je vanaf het dag mooi kon vliegeren. Nee niet van die vliegers die je bij ons op het strand ziet, maar van die vliegers die je als kind op school moets maken van 2 stokjes en een stukje doorzichtig papier. Iedereen heeft op zijn dak wel een stuk of 30 vliegers liggen die opgelaten worden. Nu is het de kunst om de vleger van je overbuurman kapot te snijden. Het draad is geverft met een mengsel van glas waardoor de draad scherp wordt. Zodra er een vlieger wordt 'gecut' is wordt je buurman hard uitgejuld ( of andersom ). Voor de personen die de Kyte Runner hebben gezien ( of het boek de vliegeraar ) die weten wat ik bedoel. Vanaf straat is dit vliegeren niet echt goped te zien, hoogstens doordat de bomen en de electriciteits draden en masten vol hangen met vliegers. Vanaf de daken gebeurd het. Nu naar het huis van Pankaj, daar staat een flat dat wel 10 hoog is zodat we het vuurwerk goed kunnen zijn. Ook zie je dan veel van die chineese balonnen, van die rode met een waxinekaarsje erin. Ze zijn verboden, maar ik zag zeker 200 overtreders. Afin, resultaat van 2 dagen kyte festival was enkele miljoenen vliegers zijn opgelaten, de helft hangt nog een boom of draad en heeft het het leven gekost aan 8 personen. Een aantal waren te enthousiast met het voorover leunen van een terras en ik geloof drie personen zijn bijna letterlijk onthoofd doordat zo'n scherpe draad over de weg hing en de motor of brommer onbeschermd op zijn verhicle zat. Ook stond in de krant dat een duitser nog vecht voor zijn leven in het ziekenhuis.

Zondag 16 januari. Via een mannetje vlak bij het kantoor had ik een oude fiets geregeld, hiermee kon ik wel 20 km fietsen naar een mooi vogelgebied 20km buiten de stad. Afin eerst met de fiets 500 meter verder ff geld pinnen. Nou na die 500 meter had ik zo'n pijn in mijn kont dat ik dat wel kon vergeten. Dus dan gaan we maar lopen, onderweg kom ik vast wel een bus tegen. Na 5 km gelopen te hebben kwam er inderdaad een bus achterop, nadat ik er eerst 2 zag rijden maar het te laat was. De bus bracht me voor 2 roepie ( 3,2 eurocent ) 5 km verder. Mijn einddoel was echter nog niet bereikt, dus hub weer lopen en de volgende bus pakken. Die kwam snel, dus 9 roepies armer maar wel 10 km verder. Hier wat foto's van vogels genomen. Tja mensen heb ik al zat op de foto, dus nu maar eens wat anders. Terug op het marktplein van het dorp maar weer wachten op de bus voor de terugreis. Het was 12.48 uur en ik vroeg komt er nog een bus naar Ahmedabad? Ja, maar hoe laat dat konden ze me niet duidelijk maken. Dus 13.00 in het zand geschreven met een bus en de naam Ahmedabad en een pijltje. Stevig werd er geknikt, ook nadat ik van 13.00 uur 13.15 uur had gemaakt. Shit hier heb je dus ook niets aan. Afin binnen uur komt hij vast wel. Niet dus, een uur heb ik er gezeten. Mijn tijd niet verknoeid, want als je een uur op het plein zit, besteed niemand nog aandacht aan je en kan je rustig alle indrukken opzuigen. Na een uur gaan lopen en een Riksha, of hoe heet zo'n ding ook alweer, in Thailand heet hij Tuc-Tuc, aangehouden. Daar zaten al 3 man in, dus ik mocht op het kleine bankje naast de bestuurder. Wat een geluk, hij ging helemaal totaan mijn Hotel en de kostprijs was 0,00 roepie. Niemand wilde dat ik hiervoor betaalde, aardige lui die indieers. Nu op naar de oude stad en ik bereidde me voor op het ergste. Schreeuwende kinderen die op de foto willen of vaders die dit ook doen maar dan met hun zoon op de foto wil. Dan nog de nodige bedelende kinderen van je af proberen te houden en uitkijken dat je niet beroofd wordt ( ik heb schlum dog millionair ook gezien). Het viel gelukkig wel mee. Bij terugkomst naar de bios gegaan waar The green Horned draaid, de enigste westerse film die er nu draaid. Ik heb door de jaren heen al zeker 3 Bollywood films gezien en ik vond ze allemaal op elkaar lijken en je ziet altijd dezelfde acteurs. Nou the Green Horned (in 3D) was een matige film. Het was een matige badman film met een vleugje Pink Panter. Maar na afloop heb ik me weer verbaasd over de wegwerp cultuur hier. Ben, blijf maar in Landvast want wat kunnen ze er hier een zooitje van maken. De cinema was spiksplinter nieuw, maar na de film kan je alle sausjes en popcorn bij elkaar harken. Daar liep ik dan als enigste met mijn beker cola op zoek naar een vuilnisbak. Afin, ik heb een kleintje kunnen vinden in de hoek.

Zo en nu nog wat lezen en daarna snaveltjes toe.

Udaipur

Om 06.00 zou ik opstaan omdat dan de zon op zou komen. Mijn wekker ging niet af, maar twee minaretten begonnen te zingen. Niet bepaald mijn smaak, maar er ging geen lampje branden dat deze vaak beginnen met zingen als de zon opkomt. Mijn wekker ging dus niet af en toen ik mijn ogen open deed zag ik het fantastische uitzicht vanuit mijn kamer, met daarachter veen zonopkomst. Snel eruit en wat foto's maken, nou Jacq, Martyn en Errie. Hier gaan we een keer gezamelijk heen. Lijkt wel een sprookje.

Na hetontbijt naar de stad gegaan en een riksha driver afgehuurd die me de omgeving liet zien. Wat tempeltjes, het hotel waar 007 Octopussy is opgenomen en het kasteel. Allemaal best prachtig, maar op straat gebeurd het. Tja hoe beschrijf je het, dit lukt eigenlijk niet. Ik zou zeggen boek een ticket en beleef het, je hebt het gevoel dat je een spons bent die volgezogen wordt met ervaringen. Zo liep ik om een hoek en schrok me dood toen ik midden in de stad oog in oog stond met een Olifant. Errie, ik zal maandag de foto van dit monster weg ff toevoegen.

Nu nog ff op zoek naar een nieuwe sleutelhanger voor Jacq, maar ze laten je van alles zien, maar niet wat ik zoek. Jacq, ik zoek nog ff verder.

Nu hup een internet cafe in om dit te schrijven (en het verhaaltje van gisteren). Martijn, nu je gewonnen hebt, weet je al wat GJS gedaan hebt, want als zijn vandaag of verleden week hebben verloren zijn jullie toch kampioen?

Bye Bye

JAN

afgelopen dagen

Al zittend in de bus en rijdend over de snelweg type ik dit berichtje tegen de verveling op de lange rit, het is nu toch donker en die bollywood film is stom. Zojuist Ahmedabad door gecrossed om weer van alles te zien, wat een bedrijvingheid, veel mensen zijn langs de weg aan het werk of kletsen wat in of voor hun geimproviseerde huisjes, krotten of gewoon buiten. Helaas ook hier weer gebieden waar je niet geboren wil worden. Uit de huisjes komen vaak de mooiste meubelen vandaan die in de buitenlucht worden voorzien van een vernislaag. Dit handwerk is niet te betalen in nederland. Ziet er erg fraai uit maar niet mijn stijl.

Sinds mijn vorig bezoek zie ik al aardig wat veranderingen, zo verbaasde ik me 10 maanden geleden nog over de rotzooi die iedereen achterlaat op straat, nu ruimen ze het beter op. Ze vegen de straat wat vaker en de meeste stalletjes hebben een kratje of een olievat voor de rotzooi. Helaas geeft dit vegen weer de nodige stofontwikkeling in de vaak nauwe straatjes.

Te hard rijden is hier bijna niet mogelijk, maar als je het wel doet kan dit gevaarlijk zijn voor zowel andere weggebruikers als de chauffeur. In de krant stond een artikelover een bus die in de fik was gestoken door boze omstanders toen de chauffeur van de bus te hard reed. Hier kwam een 14 jarige jongen om het leven en een andere kind vecht nog voor zijn leven. De chauffeur wist nog net in een politieburo te vluchten, anders washij een koppie kleiner gemaakt.

Twee dagen later stond in de krant dat bewoners van een wijk stenen gooide naar politie toen ze een demonstrtatie hielden op straat omdat er te hard wordt gereden in hun straat en de gemeente geen drempels wilde plaatsen.

Verder staat hier nog steeds de krant vol met de 26/11 aanslagen van verleden jaar en de vele aanslagen uit Pakistan.

Bij aankomst heb ik me in Udaipur met een riksja naar mijn hotel laten brengen en ben gelijk de straat opgegaan. (21.00 uur). Wat een straatjes hier met alleen maar shops en veel bedrijvigheid en verkeer. Ik was dus snel verdwaald, zodat ik 10 roepies heb gegeven aan een jongen, die me met zijn brommer door de stad naar een bekend punt bracht. De rest liep ik wel. Ben eerst maar wat gaan eten, in hotel minerva. Jo, Rini, geen slecht hotelletje met uitzicht op mijn kamer (waar ik dan al weer weg ben). Ik zit in Hotel Sjarovar met uitzicht op het meer. Er zijn hier erg veel toeristen, in Ahmedabad heb ik er geen enkele gezien.

Zo nu ff gaan pitten, morgen ga ik de wekker om 06.00 uur zetten om een beetje wat aan mijn dag te hebben.

Jan

Vandaag wat foto's toegevoegd

Heden morgen al lopende en fotograferend naar mijn werk gegaan. Zie de foto's naar het resultaat.

Rini en Jo, ik heb jullie gesms en gemaild, vrijdagavond rond 21.00 uur ben ik Udaipur. Hopelijk zien we elkaar daar.

jan

Niets beleefd, correcte link naar locatie

Lezer,

Gisteren niets beleefd, bijna 14 uurtjes moeten werken. Gelukkig is het hier nu niet zo warm als in januari. Het is hier ongeveer 30 gr.

Teruglezend het verhaal van gisteren merkte ik dat je de link moeilijk kan volgen op het kaartje en je al helemaal geen sateliet beelden ziet. Volg onderstaande link en je komt uit in mijn hotel. Ja het klopt, ik zit hier best.

http://maps.google.com/maps?ie=UTF8&ll=23.034312,72.509106&spn=0.002291,0.004823&t=h&z=18

Bye Bye

Jan

Terug van weggeweest, 15 en 16 november 2009

Weg van huis, maar ook terug van weggeweest. Zo voelt het een beetje, het ontvangst van Pankaj, het toeterende verkeer de geur en het aparte gevoel van de warmte in combinatie van een vleugje smog. Lezers ik mag weer ff werkzaamheden gaan uitvoeren in Ahmedabad in India. Ik zal jullie buiten eventuele anekdotes niet lastig vallen met deze werkzaamheden. Ik zal me in dit reisblog dus beperken tot wat overige belevenissen en wat me hier zoal opvalt. Het eerste wat me opviel over India en zijn inwoners zag ik gisteren al op sjarl de goal (luchthaven Parijs). Vlucht IA142 is now boarding werd er omgeroepen, de dame was nog niet uitgesproken of alle Indiërs stonden al voor de balie. De dame vervolgde met te zeggen dat eerst de minder valide, de mensen met kinderen, de business class en de frequently flyers naar binnen mochten. Daar ware er zoveel van dat al die Indiërs zeker een kwartier stil hebben gestaan. Alle Europeanen, die de naam hebben gehaast te zijn zaten nog rustig wat te lezen tot de lijn zou slinken om dan pas aan te sluiten. De reis van Parijs naar India was perfect want deze begon met een mooi bocht recht boven een verlichte Eifeltoren. Nog meer geluk had ik toen ik er achterkwam dat ik de enige was van een rijtje van 3 stoelen, dus dat wordt straks lekker pitten. Dr Dollidge, Two Brides of Jewel of the Nile, daar kon ik uit kiezen, die eerste twee klonken me te zoetsappig dus dan maar voor de derde keer naar Michael Douglas, Danny DeVito en miss Turner (ben haar voornaam ff kwijt) gaan kijken om vervolgens te slapen tot het licht werd. Shit na 3 ½ uur werd het al weer licht en maakte die eikel van een steward me wakken met de vraag of ik koffie wilde. Na de koffie kwam al snel de mededeling dat we gingen landen??? Landen, ik zou toch pas om 11.00 (Indian time) landen, volgens mij zie ik net de zon opkomen, meewind zeker. Nee de piloot melde dat het 23 graden was in Delhi. He, ik zou tocht vliegen op Mumbai. Later vertelde de piloot ons dat passagiers voor Mumbai mochten blijven zitten. Iedereen van mijn compartiment vertrok en daar zat ik dan in mijn eentje. Had ik het wel goed begrepen? Zit ik in het verkeerde toestel en mijn koffer in de juiste? Dit schoot er ff door mijn hoofd. Oh nee, achter me zat nog ergens een Frans stel, ff vragen of ze ook naar Bombay moeten. Ok dan draai ik me nog maar een keer om, maar dat werkt ook weer niet, want Air India had een blik schoonmakers open getrokken die me lieten merken dat ik beter kon gaan lezen dan slapen. Afin na 1½ vertrokken we weer, nadat ik 2 mensen heb zien binnenkomen. Nu deel ik dus het hele compartiment met alleen twee verse stewardessen. Hup nu snel koffer pakken om via de shuttle bus naar domenestic te gaan. Koffer welke koffer, iedereen had zijn koffer maar ik niet. He daar loopt een jonge dame, die ik dus maar in het Nederlands ging aanspreken want de kans dat zij net als ik uit AMS kwam was zeer groot. En jawel ik trof een lichtelijk gefrustreerde dame met rasta krullen waar Wim Goudswaard jaloers op zou zijn geweest. Snel zocht ze een beambte die haar zou kunnen helpen toen ik na 5 minuten haar riep met de mededeling dat er toch nog 2 aankwamen. Pff wat een geluk. Nog meer geluk had ik toen ik het laatste gedeelte 1e klas mocht reizen, zou het zijn omdat ik de enige westerling was of omdat ik de enige was die goedenmiddag zei tegen de baliemedewerkster. Zoals ik al meldde, Pankaj en zijn chauffeur haalde me op waarna we zijn gaan eten. Niet te spicy beginnen hé zei ik nog tegen Pankaj. Na 1 hap van de soep schoten de tranen uit mijn ogen.
Dat was dus de eerste dag, niet veel beleefd, maar toch weer een a4 met onzin neer weten te zetten. Tot morgen, en geen zin om alles te lezen? er zit net als op de TV een knop op.

Jan
PS ik heb geen *M*A*S*H* bij me en Sil, bedankt voor je SMS

PS2 voor degene die willen weten waar ik logeer, volg de link van het kaartje door in te zoemen en te kiezen voor sateliet in google maps om zo op mijn kamer terecht te komen (naast het zwembad)