Heeft even geduurd, maar ik zit weer ergens op een plek waar je niet dagelijks kom en zeker niet voor je werk. Zaporizja in de Oekraïne. Ja ik ben weer eens op pad gegaan. Niet echt vervelend want zoals velen weten hou ik wel van wat uitdagingen. De vlucht die me in Kiev bracht ging zo vlot dat ik geloof 2x met mijn ogen heb geknipperd toen ik wakker schrok van de piloot die meldde dat we de landing gingen inzetten. Tja na het opstijgen wilde ik muziek opzetten want ze waren vergeten in het vliegtuig tv's in de stoelen te installeren. Maar na 10 seconde kwam ik erachter dat dit vliegtuig zo'n lawaai maakte dat muziek ook geen zin had. Maar nadat ik netjes aangekomen was in Kiev wilde ik eerst even geld regelen. Mis he, mijn pasjes bleken niet geldig. OK, dan maar wat eten. Accepteren jullie Euro's? Nee zei de barman, pfff 'International Airport' en dat wil bij de EU. Gelukkig had ik nog 60 euro los bij me, laten we dat maar wisselen. Afin met dat geld kon ik een simcard kopen ( internet hoort wel bij de eerste levensbehoefte toch? ) en daarna wat eten.

Na 2,5 uur rondgezworven te hebben op een saaie luchthaven ging ik op naar de gate voor de vlucht richting Zaporisja. Handig 6 gates die niet naast elkaar liggen maar in zo'n vorm dat de rijen altijd dwars door elkaar lopen. Dus dan maar ritsend door de rijen naar de gate. Deze vlucht was gelukkig maar kort want wat een turbulentie en wat een huilende baby's kunnen er in zo'n vliegtuig. Ohh ja ook nog een stoere man van 140 kg naast me die volgens mij erg bang was voor vliegen. Een soort BA van de A-team die plat gespoten moest worden zodra hij in een vliegtuig moest. Maar deze was bij bewustzijn en het zweet gutste van zijn lijf.

Om 21.15 landde het vliegtuig en 21.30 zat ik in de auto (Handig alleen handbagage). Ik werd opgehaald door Eugen die een soort illegale taxi had geregeld. Die knakker kreeg elke 5 seconde wel een of andere chat binnen op zijn mobiel die op zijn dashboard stond met een hele irritante piep. Hij las ze allemaal, maar gelukkig beantwoorde hij ze niet. Ondertussen ontweek hij de gaten in de weg. Na een 20 minuten waren we via een hele donkere steeg aangekomen bij mijn appartement. Via een grote elektronisch beveiligde metalen deur kwamen we in een donker gang. De geur herkende ik, deze leek het meeste op die van de openbare toiletten langs de Franse autoroute. In het appartement ruik je daar gelukkig niets van. Eugen, heb je nog tijd? want ik ben wel toe aan een biertje. Ehh tuurlijk, maar ik drink geen alcohol. Later vertelde hij me dat hij geen alcohol dronk omdat hij graag vader wilde worden. Kijk die is solidair met zijn vrouw. Ik ga hem wat leren deze week, maar ik kan dus ook wat van hem leren.

Na de pint ben ik gaan slapen. Ramen open want het is aardig benauwd in het appartement. Van de herrie van al die auto's heb ik niets meer meegekregen. 6 uur lokale tijd ( 5 uur bij jullie ) werd ik wakker en het was muisstil. Zelfs om half acht was het redelijk stil? Zal wel...

Bij daglicht ziet het er hier prima uit. Brede wegen, wel met veel gaten, en heel veel bomen. Zoem maar eens in via google maps met de satelliet 'aan' of schuif dat oranje mannetje maar eens op een straat en je ziet wat ik zie. Men is hier scheutig geweest met het plaatsen van speeltuintjes en het aanleggen van parken. Ze zijn er zich echter net van bewust dat deze ook onderhouden moeten worden. Dicht bij appartementen zie je nog wel bloemen die mensen waarschijnlijk een beetje bijhouden, maar in openbare gebieden staat het gras en onkruid hoog en moet je soms op de stoep bukken voor overhangende takken.

Op kantoor kreeg ik een plek dicht bij het raam, met uitzicht op een gebied zo groot als schiphol ( incl polderbaan ) van alleen maar staalfabrieken. Ik hoop dat de wind de hele week van het westen komt... Trouwens wel een mooi gezicht, zeker als er ook nog donkere wolken zich samenpakken. Met mooi bedoel ik dan fotografisch mooi. Gelukkig is het uitzicht naar het westen een stuk 'frisser' een groene stad waar je vanaf de 13e verdieping van de hele oude trammetjes en trolly bussen ziet rijden en ze kunnen allemaal wel een likkie verf gebruiken. Prima, ik zet ze graag zo op de foto. Weet je wat echt top is? Het restaurantje waar ik een heerlijk steak heb zitten wegwerken. Waauw die was lekker, 'see you tomorrow' zei de mannelijke serveerster ( of noem je dat een serveerder, ik weet het eigenlijk niet ).

Ik zal in mijn volgende blog wel aangeven of ik weer toe was aan zo'n lekkere steak. ( 250 gram + salade + frietjes + een echte grimmbergen blond ) voor nog geen 9 euro. Ik hoop dan ook wat foto's te plaatsen.

Zoals gebruikelijk ongecorrigeerd.

PS klonk misschien pessimistisch, maar zit dan helemaal in mijn element. Slaapze voor straks....