Die nacht verschrikkelijk slecht geslapen, het zweet brak me aan alle kanten uit en mijn maag was niet blij met al dat Spicy gedoe en waarschijnlijk toch water binnen gekregen. Tja en dat wil er nu weer uit. Dus dat fabeltje van als je de eerste 3 dagen overleeft dan overleef je de rest ook wel is dus niet waar. Dit spul loopt vloeiend zonder een rood hoofd te krijgen. Toen ik om 06.00 uur nog wakker lag heb ik Tejus gesms-ed met de mededeling dat hij beter om 08.00 uur even alleen kon komen om te overleggen. 06.00 uur viel ik in slaap en 08.10 schrok ik wakker. Mijn maag was tot rust gekomen en het zweet was opgedroogd. Snel in de kleren en Tejus tegemoed. Hij kwam, net als alle Indiërs, 20 minuten te laat dus moest ik toch nog wachten. Heb de situatie uitgelegd en gemeld dat ik wel weer in orde was maar dat ik nog ff wat wilde slapen. Afin, 1 uur later stond de hele bende voor mijn kamer om me op te halen. Ik kreeg een tros druiven, volgens mij killing voor diaree, wat bananen twee appels en een sinasappel en een rol biscuits. Kanjers zijn het. Ze wilde in de stad blijven want het zou warm worden en Alang was weer een 2 uur rijden. Alang is het grootste Shipwrecking strand van de wereld. Hier strippen ze zeeschepen en gebruiken al het metaal voor hergebruik. Het strand ligt bezaaid met zeeschepen en het roest loopt hup, zo de oceaan weer in. Greenpeace heeft dit probleem een aantal jaren geleden nog onder de aandacht gebracht.
Maar ik had echt geen zin om in de stad te blijven, dus waarom kunnen we niet naar de kust gaan, dat is hier 20 km vandaan. Dus zo gezegd zo gedaan, men ging weer een kwartier staan onderhandelen met riksa chauffeurs hoeveel het kost als we hem zouden huren voor een uur 4, inclusief de chauffeur natuurlijk. Aan de kust aangekomen bleek net een festival te zijn. Men gaat dan massaal de zee in lopen als het eb is naar een klein eilandje 300 meter uit de kust om daar met slijk tot aan je knieën en spetters tot aan je oksels een tempeltje te bezoeken. Op het strand brengt men offers, leest uit het heilige boek of leggen ze op een kokosschil wat brandbaar materiaal en steken daar de vlam in om dit op een klein plasje te laten drijven. Klinkt misschien wat vreemd zoals ik het opschrijf, maar ik heb er helemaal niets mee.

Hoewel de passie die een iedereen in hun geloof beweegt, daar kunnen wij soms nog wat van leren en ik heb het nu al aan 5 mensen gevraagd maar zij beweren dat er geen Indiër is die NIET gelooft. Maar ongelofelijk hoe kleurrijk al deze mensen hier zijn gekleed, vooral de vrouwen, een genot voor mijn camera. Na dit stukje strand zijn we naar een rustiger strand gereden waar we een balletje vonden en we zijn gaan overgooien. Tjonge wat gooien die gasten hard, komt vast van cricket. Ook hebben we hier geluncht, althans we kochten bier, wat? bier, ja bier. Ok ik doe mee, want ondanks dat ik al de gehele dag mijn bilspieren aan het oefenen ben lust ik wel een biertje. Is dat illigiaal bier vroeg ik? Nee non-alcohol, ok.... Ook goed, dan maar de 'taste of bier'. Uit wat plastic zakjes en wat kranten kwam wat ondefinieerbaar spul wat ze gingen eten, zo wat was ik blij met mijn biscuits. Gek eigenlijk, we bestelde wat te drinken, we namen zelf wat eten mee maar kregen wel wat borden van de eigenaar, en die waren echt niet schoon meer na afloop. Afin de verkoper gooit de restjes van het bord op zijn terras (zand en stenen) en wij maken onze chauffeur weer wakker voor de laatste etappe. Nu naar een mini shipwreck beach. Hier lagen twee kleine schepen (ong 50 meter lang) die ze aan het strippen waren. Tjonge wat een herrie moet dat binnen zijn, in een holle metalen bak gaan ze met hamers en boren daar flink tekeer. Nog ff vliegeren op het strand met een van kinderen geleende vlieger en nog wat foto's van hun gemaakt. Afin, de 4 uur waren 5 uur geworden, dus hup weer terug naar de stad Bhavnargar om mijn schoenen te laten poetsen. Snel naar de kamer om mijn bilspier te laten ontspannen en zzzzzz