Wat kan dat heerlijk zijn, vervloekte ik dat een paar dagen geleden nog, vandaag op zondag na mijn uitstapje naar Palitana met een paar collega's was ik er blij mee. Mijn weekend begon op zaterdagavond nadat we Benny hadden afgezet op het vliegveld. Met de bus met 4 andere collega's zijn we in 3 uur naar bhagvanar gereden. Deze 4 collega's wonen daar dus zij konden me goed de omgeving laten zien. We kwamen aan om 23.30 uur, gelijk ingechecked om de volgende dag de bus van 06.30 uur te nemen naar Paltina. Nu kan ik eindelijk wat anders zien dan een stad. Het platte land is hier vlak, met langs de weg constant bedrijvigheid. Maar waar je ook komt, er is nergens een vuilnis bak te vinden. Je ziet iemand gewoon een zakje chips eten en na de laatste hap laat hij gewoon het zakje los waar hij of zij ook staat. De armen vegen het een beetje in de goot en de koeien en straathonden zoeken naar alles wat eetbaar is. Wat overblijft is dus wat plastic en metaal. Rivierbeddingen liggen bezaaid met plastic flessen. Heb hiernaar gevraagd bij de jongens en zij weten dat dit een van de grootste problemen is in dit land, maar niemand doet er wat aan. Gelukkig bewaarde mijn maten voor het weekend, in mijn bijzijn wel al hun vuilnis en gooide het in een doos of in een bak indien we zoiets tegen kwamen.

Aangekomen in Palatina even diep adem halen om in 1,5 uur tijd 3300 treden hoger boven op een berg bijna 900 tempels te zien en 1 moskee (deze staat er om de moslims tegen te houden). We gingen niet alleen ik dat er die dag wel meer dan 2000 anderen naar boven zijn gelopen. Ongelofelijk wat een mensen. Zelfs oude bejaarden liepen op blote voeten naar boven. Er zijn jain hindoes die als een soort bedevaart de berg in 3 maanden tijd 180 keer naar boven gaan (reken zelf maar uit). We zagen zelfs een jongen die niet kon lopen zelfs kruipen, iedereen die langs hem kwam zong gebeden voor hem. Vertaald was het iets van Oh god help deze kruipele man en kom in zijn hart, waarna nog meer mensen de naam van hun god zongen.

Na de 3300 treden waren we in het tempelcomplex aangekomen waar zeker 1000 mensen binnen waren om hun goden te aanbidden. Wij hebben wat rond gelopen en heb ik wat foto's genomen. In de tempel zelf was dit verboden, voor rond de tempel moest ik een 'permissie' kopen van 100 roepie.

Nu het ergste, goiing down. Oh i hate that. Mijn knieën protesteerde al na 100 treden, snel naar beneden in een hoog tempo ging, maar langzaam was geen pretje. Snel gaat niet altijd want je moet constant mensen en koeien ontwijken. Ik stond een keer een foto te maken en een koe kwam van boven naar beneden en raakte mij bijna. Zo, echt dikke stress, ik had echt geluk dat de goden me vandaag goed gezind waren, volgens velen. Maar gelukkig kwam ik in 1 uur weer helemaal beneden en kon ik genieten van een kouwe pepsi. Met een paardenriksa gingen we terug naar de bus. Halverwege gebeurde iets vreemds, het paard raakte in een stress en snee de hele zijkant van een langzaam rijdende auto open. Paard lag op de grond en protesteerde hevig. Wij sprongen uit de riksa en het paard werd bevrijd. We betaalde de driver en gingen te voet verder. Later vroeg ik nog wie dat gaat betalen? Verzekering? Nou waarschijnlijk niet. De riksa bestuurde is waarschijnlijk niet verzekerd en de auto zal zo door het leven moeten gaan of de bestuurder zal zelf veel moeten betalen. Hup weer de bus in, nu in een slaapbus, dus geen stoelen maar bedden waar me met zijn allen op moesten zitten. Maar dat hindert niet, ik stond 2 uur later onder die kouwe douche die ik dus nu niet vervloekte. 's Avonds nog ff de straat op met de boys en naar de kapper geweest, tjong tjonge wat hadden zij weer een lol. Deze keer gaan slapen zonder M*A*S*H